22. ad Marinum Lambertum, amoris laus:
carmen ex solis iambis

Quid hoc, Marine, et unde suspicer dari

Fidelium esse amantium, sub altero

Vt alter usque vivat, et cor invicem

Agat colentis in colente pectore?

5

Quid illud est quoque ut magis velit nihil

Et optet hoc, quod ardet, ac nihil putet

Honoris, atque res amata, dignius?

Quid ut valore nullius capi queat,

Amore nullius, pudore nullius,

10

Sed una semper ante forma prodeat,

Ametur et colatur una maxime?

At ipsa forte si perire contigit,

Tamen relinquit haec sui cupidinem.

Procul recedat haec, idem hoc facit quoque.

15

Manet reposta mente amantis unica,

Nec alteram ingredi sinit, sed eiicit

Inepta siqua forsan hic erat prius.

Amante prorsus est venustius nihil,

Amore nanque fervidus nitet, velut

20

Domus renidet igne laeta splendido.

Amore constat omne quod vides, amor

Decentis unus omnis est boni pater.