18. ad Sebastianum Medulum Tarvisinum:
neque fidem maiorem, neque amorem firmiorem,
quam coniugis

Tu ne putato dulcius quicquam tibi

Posse evenire cariusve, Medule,

Quam si fidelis mutuo respondeat

Amore virgo, quae venustis moribus

5

Raraeque formae vinculis te coeperit.

Sed nulla maior extat et patet fides

Amor nec ullus firmior, quam coniugis,

Quae vix adulta patriam linquit domum,

Caroque felix degit in sinu viri.

10

Hanc ipsa nanque ventilat facem Venus,

Vt vivat, utque crescat hanc semper fovet.

O quid quis unquam deligat beatius

Quam sic amata re potiri prospere

Vt e propinquo hanc spectet, hanc osculo

15

Donet licenter, huic ut amplexum ferat,

Vnique molli fas sit ut cubet thoro?

Quid si faceta dulcibus iuvet iocis

Et te iacentem tollat, et tristem levet;

Ac mox decenti prole te reddat patrem,

20

Blesaque circum voce nati lusitent?

Nec litterarum studia prorsus quippiam

Vllove pacto, ut arbitrantur, laeserit;

Sed una curas auferens domesticas

Ardentiorem te per illa duxerit.

25

Haec te putabit alteram se protinus,

Hanc temet esse cum putabis alterum;

Quin illa tuque iam duo, nunc unici

Vivetis uno sub favore spiritus.