7. ad Franciscum Cornelium patricium Venetum

Corneliorum gente qui ducis genus

Clara, vetusta, divite,

Francisce, iambis te quoque in nostris locum

Tenere vel primum velim,

5

Sed nullus altum vasculo fontem brevi

Tentarit unquam claudere,

Nec ipse sperem posse quae tibi attinent

Dici minuto carmine.

Vide quid error seduli vatis queat,

10

Vt tendam illhuc, quo nequit.

Priscae ne tenui proferam domus lyra

Opes, viros, praeconia?

Dicenda vi sunt grandiore haec plurimi

Oris, vel alti carminis.

15

Sat est amico tantulo velut mihi

Referre solum hoc quod potest,

Vt fons honestae scilicet prolis scatet

Semper viris uberrimus,

Quos inter, ampla honoris et rerum vigens

20

Successione, oleveris.

Ac ut honestant hi, ipse sic illis decus

Contra refulges splendidum.