1. poetas divino furore excitari,
et prope felices esse

Coelestis intus excitat vates vigor

Vltraque semper promovet

Illhic ut illos sistat, unde moverat,

Coeloque cives afferat.

5

Donecque sedes incolunt mortalium

Hac obiti caligine,

Virtus tenebris una solos eximit

Ardente sole purior

Splendore cuius tutiores ambulent

10

Ferantque lucem caeteris.

Hinc non honorum, non opum cordi pedem

Volens edaces admovet

Ad sacra certo qui semel ritu pedem

Musis dicata contulit,

15

Vitat sed aegrum vulgus, odit anxii

Curas ineptas ordinis;

Aeque dolori gaudioque deditus,

Neutro retentus laeditur;

Optat frequenter, nec cupit; cavet, neque

20

Pavet timore territus.

Ergo aut patentes circuit mundi plagas

Floremque rerum colligit,

Dum multiformis interim coloribus

Natura doctis pingitur,

25

Aut quid decenter expetatur omnibus

Iugi labore quaeritat,

Cultisque mores mentibus probos serens

Inculta quaeque praeterit,

Aut saepe laetos inter admissus choros

30

Ludit latenter virginum

Ad quos aperte progredi nullis datur,

At ire clam paucissimis.

Illhic, amoenae vallis in recessibus,

Frondentis alte populi

35

Aestum sub umbra vitat, aura leniter

Remurmurante, frondium.

Illhic, virentis floridum campi solum

Innoxius perambulat,

Vel ad sonorum vitreae lymphae caput

40

Curis solutus sternitur,

Grato vel antro iam deo plenus sedet

Lyraque Musam suscitat,

Antro, quod hederae vestiunt circum sacrae

Laurusque obumbrat mystica,

45

Heroas unde tum virosque laudibus

Divosque dignis concinit.

Quid hoc beatius? Quis huic opes simul

Omnes furori comparet?