5. ad Hieronymum Bononium:
nihil esse pretiosius tempore

Nulla maioris pretii supellex

Temporis parvo fugienti usu

Contigit nobis superum benigno

Munere divum.

5

Qua frui siquis scierit, Bononi,

Ille praecurrens opibus potentis

Divites, solus poterit beatam

Vivere vitam.

Seu diu semet stabilem aut caducum

10

Cogitet, nam quid sapiens putabit

Esse momentis trepidantis horae

Carius unquam,

Temporis prono simulac abuti

Parcius cursu statuet, quod inter

15

Multa, quae nobis aliena, nostrum

Extet id unum?

Cuius immensae penitus rependi

Vlla iacturae nequeat facultas,

Non opum, non, quos popularis aura

20

Iactat, honorum.

Ergo ne cesses sapienter una

Hoc opus plane properare mecum,

Nequis evadat tibi punctus aevi

Segniter ullus.