20. ad Fuscium Thomeum: quam felices sint qui,
relictis caeteris curis, se Musis dedunt

O felix ter et amplius ille

Quem nescia curarum mens potest

Nectere levibus Pieridum choris

Neque honustum multa merce alto

5

Committit pelago neque medias

Per caedes vadentem adversis

Hostibus opponit truculentis,

Dudumque minus populari aurae

Regumque inhians opibus Musa

10

Secreto tenuem accipit antro.

Vt iuvat hunc pede tangere solido

Paucis pervia loca et audire

Insolitas voces ac vultus

Divorum prope et ora tueri

15

Iamque oriri et crescere vatem

Ad bene memores usque nepotes

Venturum ampla laude superstitem;

Quale te modo vidimus omni

Sollicitudine, Fusce, solutum

20

Fluvii ad Permessi secessus

Implicitum choreis Musarum,

Dum illhuc saucius et male firmus

Vix haustum veni ipse salubres

Lymphas, animae quibus extinguerem

25

Ardores et abluerem quod mihi

Amor impressit vulnus, Amor qui

Acrius ubi me solito corripit

Festinans heu totas huc faces

Atque pharetram congerit, unius

30

Vultus Glyceres innixus ope.