12. ad P. Glyceren

Aestatem nonam agimus vita

Ex quo, mercede tua, contigit

Vt non caderem saucius igneo

Ictu, quo praesens mihi pectori

5

Amor exitium durus inusserat

Atque ipse levatus premerer tamen

Hoc perpetuo vulnere, quod mihi

Corde proprio foveo carius;

Quo sine vitam ducere non velim

10

Nec, si imperio orbis donarer,

Hoc grato valeam igne carere

Qui te non minus acris adurit,

Quam mihi flammas verset in ossibus.

Nec tua me tantum species movet

15

Aut varias admiror tantum

Quas bene tractas Palladis artes,

Nec verborum mellifluus lepos

Ingenuo additus usque pudori

Pertentat nobis mentem aeque ut

20

Incorrupta et non violabilis

Vlla arte fides quaque vicissim

Me studiis observas mutuis

Vt te paribus prosequor animis.

Talis tu, mea Glycere, semper

25

Haerebis mihi; teque tuosque

Mores istos et virtutum

Egregium decus hosque decoris

Divini specimen vultus et quae

Egeris aut bene dixeris unquam

30

Haud fraudavero merita laude

Proque virili parte reponam

In bene memorem posteritatem.