11. amaracus Glycere dono missa ipsamet loquitur,
multis se olentibus herbis et floribus praeferens

Ne forte, Glycere, infima

Herbarum videar non male olentium,

Quae nunc exiguum tibi

Devoti venio munus amiculi,

5

Me quondam domino puer

Dum mensam variis replet odoribus

Dilapsus pede lubrico

Haerentem teneris induit artubus.

Hinc illud redolet mihi

10

Perfusum foliis ambrosiae decus

Quod non per tenuis crocus

Flores nec sua per lilia reddere

Narcissi poterit dolor;

Sed nec purpurei vulnus Adonidis

15

Vnquam praestiterit, licet

Amentis madeat sanguine Cypriae.

Nam motum graviter ferunt

Bellorum dominum quod Cynareium

Et silvas coleret Venus

20

Mox aprum rabidis fulminibus trucem

Misisse ut lueret miser

Crudeli iuvenis gaudia funere;

Cuius cum gemitum dea

Sensisset, tenui, forte ut erat, thoro

25

Nudum prosiliens pedem

Impegit rubidis sentibus inscia

Albentemque prius rosam

Permixto exanimis sanguine Adonei

Infecit Veneris cruor.

30

Quae, quanvis Tyrio murice clarius

Passim praeniteat, tamen

Ne mecum velit illudere naribus:

Nam, seu me viridem levi

Vmbra, seu rapidis solibus aridam

35

Molli contuderis manu,

Spirabunt pariter protinus omnia,

Quis aulam domini puer

Vnguentarius aspersit Amaracus.