3. in obitu Roberti Malatestae ducis invicti
ad cives Ariminenses consolatio

Ecquid diminuet graves

Hic cantus lachrymas, Pieri, civium

Et luctu statuet modum?

An, desyderii vulnera refricans,

5

Iampridem cicatricibus

Obduci leviter coepta, recluserit?

An ne, ut sera medentium

Maturo auxilium fert manus ulceri,

Sic quando incipiat dolor

10

Longo iam fieri tempore languidus

Tristis lugubribus diu

Morentum numeris cura levabitur?

Vtcunque eveniet, iuvat

Et mi consulere et quaerere civibus

15

Qualecunque meis opem.

Ergo tam cito sic, optime principum,

Improvisus abes tuis

Et nos te ex oculis protinus auferens

Tantis deseris in malis?

20

O fallacem hominum spem et fragiles quoque

Fortunas et inania

Commenta, in medio quae spacio ruunt!

Heu quanto, miseri, antea

In fluctu obruimur quam placidum prope

25

Portum cernere possumus!

Tu nobis reditum pollicitus bona

Spe mentes dubias prius

Implesti, sed erant flatibus editae

Voces aereis tuae:

30

Vrgebant etenim fata tibi grave

Et clarum facinus dari,

Vt scirent homines quae vegeto tibi

Vires consiliis forent,

Quod virtutis opus rebus in arduis,

35

Quod robur quoque pectori

Perstaret, quibus heu iam violentior

Fati vis aderat comes,

Hunc iidem ut cumulum vix homines opum

Tantarum inspicerent procul,

40

Sublatum ex oculis quaerere pergerent

Incassum queruli diu.

Ex quo nanque die visus es acribus

Formidabilis hostibus,

Multa caede virum exercitus insolens,

45

Virtute eximii ducis

Confisus simul et robore proprio

Innixus, penitus tibi

Prostratus cecidit continuo deum

Confossus iaculis velut

50

Aut vibrante Iovis fulmina dextera.

At dum functus honoribus

Incedis tibi quae munera Pontifex

Romanus dederat tuis

Incensus meritis, heu volucris nimis

55

Nobis te eripuit dies,

Nobis atque tuae, dux bone, patriae,

Commune Italiae decus

Et flentis columen militiae, sed heu

Nobis, heu magis omnibus

60

Nobis eriperis iam solitis tuae

In spem vivere gratiae.

Haec cives ego mecum, haec quoque saepius

Frustra conquerimur simul

Curis solliciti pectus inanibus.

65

Sed nullis querimoniis

Interrupta prius fila tenax colo

Curat Parca reducere.

Ergo perpetuis usque doloribus

Angemur miseri? Neque

70

In mentem veniet ne bene commodis

Nostris alterius vice

Ingrati posthabita simus et impii?

Nam terras simul illius

Implevit memores gloria nominis,

75

Hunc ipsum ad superos, ubi

Aequaret meritis praemia fortibus,

Aeternum stabili manu

Ducens asseruit perpetuoque apud

Hic aevo fruitur deos,

80

Felix caelicolas inter et arduos

Heros eximius duces.

At non ille tamen sic etiam sibi

Soli consuluit bene,

Sed nos respiciens, ut decuit, quoque

85

Solari voluit suos

Tantam qui sobolem, tam similem sui et

Quae se tam referat, dedit

Nobis, intuitu cuius et altius

Actus visceribus dolor

90

Tandem desineret fractus et ocyus

Hac solamen imagine

Perfusos animos laetitia pari

Expletos ita redderet,

Tanquam nulla prius damna subiverint.