30. ad Prosperum Columnam paraenetice monocolos
Quondam, Prosper, eras laetitiae mihi
At nunc anxietas curaque non leuis
Quod seruire domum non pateris Remi
Ac per bella grauem finibus Italis
5
Propulsare ferox barbariem paras
Antiquum Latio restituens decus.
Sed non haec pietas in patriam est satis,
Vix nec uota iuuant sola superstitem,
Si non Martis adest et fauor et uirum
10
Ardens laude manus prodiga sanguinis
Et deuota neci pectora, quis potens
Ac bello nimius cedat et Hannibal
Immensique graues Antiochi minae.
Ergo, spes Latii nominis unica,
15
Iam praesensque salus praecipitis rei,
Obiectare nouis parce periculis,
Expers legitimi praesidii latus
Expectaque recens Hesperiae dolor
Ciuilisque furor dum ferat otium,
20
Coeptet dumque satur sanguine ciuico
Mucro non uetitam militiam sequi.
Tunc tu iussa tuae, dux bone, patriae
Ductans signa prius creditaque agmina
Virtuti auspiciis nominis et tui
25
Absterges maculam fascibus, o pudor,
Impressam Latiis fortis et aspero
Contundes Rhodani Marte superbiam
Diffingens galeas gaesaque Belgica
In rastra et modici commoda uillici,
30
Quo Ianum residem templa coerceant
Bellonamque trucem letiferi diu
Ludi poeniteat, pacis et aurea
Succedat facies nec Semeleius
Concedat iuuenis frugiferae deae.
35
Si certare simul cominus et uelint,
Hic per Pampinei stans iuga Vesuii
Nolanis ueniens illa feracibus.