10. de Rufo Parmensi

Cum togula Rufus Parmensis uenerat olim

      Accinctus quoduis urbis ad officium.

Hunc seu sorte leui seu sit ratione peractum

      Allexit sterili curia seruitio

5

Inque decem uarii cruciauit muneris annos,

      Torsit et ancipiti spesque timorque uice.

Nam modo clamosas domini palpare podagras

      Edocet, ungentes et struit arte manus,

Nunc matutina speculari luce matellam

10

      Et monstrat quo sit trulla notanda modo,

Quae mensae ratio, quid mollia stragula poscant,

      Callida quo domini iure fouenda gula.

Omnia iam docto post funera herilia Rufo

      Vt meriti pretium tarda podagra uenit.