Epistola Nicolai Michaelis Bonaiuti Florentini missa ad summum pontificem incipit

Te precibus rogito, pater o sanctissime noster,

Qui facis ecclesiae venerando culmine leges

Clerorum qui degunt in statione Quiritum,

Ymmo cunctorum fidei qui dicta reservant,

5

Iussa Ihesu praebes populo fervore benigno

Quem genibus flexis laudat cum supplice sensu

Turba palam vivi superi qui nomen adorat,

O pastor miro Christi decoratus amore

Romano simul et pulchro solamine comptus,

10

Qui stas eximia papatus sede #certi# locatus,

Si mea verba parum sunt caro pondere fulta

Quod mihi sedato meditando pectore parcas.

Quod neque sum legum digno sermone peritus

Quam decet et sacrae sancto dictamine normae,

15

Nec maneo satis et prudenti corde repletus,

Aut mihi fortassis longo pro tempore sensus

Deficit et nimium trepidant mea membra frequenter.

Sed cupio vivi Domini mandata tueri

Magnates homines, pariter firmare sub illis

20

Presbiteros adeo vulgi fervore catervas,

Quod sanctae semel ecclesiae cum nomine librum

Scribere praesertim resonanti carmine sanxi,

Nec non Iherusalem caelestis in ordine metra

Non causa reprobandi aliquos pro crimine cleros

25

Nec causa reprendendi cum pondere cives

Qui iuste cupiunt magno servire tonanti,

Sed causa defendendi ratione tenaci

Summi pontificis decus et solamina sedis,

Ipsius et mitrae venerandae lora sub axem.

30

Quod populo fidei puro cum pectore pandant

Doctrinam Christi sacro sermone periti

Praelati qui templorum fastigia ducunt

Ac alii cleri ferventi corde citati.

Sed quaerant proceres solio parere superno,

35

Pontifici magno pariter servire libenter,

Nec non ecclesiae sanctam defendere normam,

Sicut membra suo praestanti corpore fixa,

Ceu doctor Paulus puro dictamine sancit

Et probat in sacris vere sermonibus eius.

40

Ne quidam forsan motus caligine fastus

Se putet esse nimis pro alma virtute columpnam

Doctrinae sanctae quaerens superare fideles

Vrbanos et eos Christi qui nomina laudant

Sive dolo renuat magno parere ministro

45

Qui manet ecclesiae veneranda sede Quiritum,

Sed iacet a viciis fallaci corde gravatus,

Cum luxu maculat turgendo munera templi

Vel satagit crimen tectum velamine fraudis

Aut depressus avaritiae sub pondere degit,

50

Pro tali causa tantum recitare tenorem

In nostris metris vigilanti mente putavi.

Quod precor ut paulo prudenti pectore cernas

Si mea dicta pio sistunt repleta favore,

Siquid habent vanum placato corrige sensu,

55

Nam mihi sedato pariter cum pondere parce,

Si recte fantur Christum laudare memento

Quod mihi concessit meditanti corde vigorem.