2. ad Laurentium Medicem

Cum referam attonito, Medices, tibi carmina plectro,

      Ingeniumque tibi serviat omne meum,

Quod tegor attrita ridet plebecula veste;

      Tegmina quod pedibus sint recutita meis;

5

Quod digitos caligae, disrupto carcere, nudos

      Permittunt caelo liberiore frui;

Intima bombycum vacua est quod stamine vestis,

      Sectaque de caesa vincula fallit ove.

Ridet; et ignarum sic me putat esse poetam,

10

      Nec placuisse animo carmina nostra tuo.

Tu contra effusas toto sic pectore laudes

      Ingeris, ut libris sit data palma meis.

Hoc tibi si credi cupis et cohibere popellum,

      Laurenti, vestes iam mihi mitte tuas.