Bernardo Bembo, veneto oratori,
viro undecumque elegantissimo

Vt miseros quondam nautas acheloia Siren

      In poenam traxit carmine blandisono;

Sic, Bernardo, tuo quemvis succendis amore,

      Seu quid mente agitas seu geris aut loqueris.

5

Si causam veneti tutaris, Bembe, senatus,

      Mox Pitho in labris stat veneranda tuis.

Seria si tractas, credam tractare Minervam;

      Si ioca, dat puros Gratia nuda sales.

Carmina seu cantas, tibi Musae in pectore cantant;

10

      Sive taces, tacito ridet in ore lepos.

Si graderis, placido non dura modestia vultu

      Est comes et dulcis cum gravitate modus;

Blandus honos vestem furtim componit, ovansque

      Te circum plena ludit Amor pharetra.

15

Fronte decor, sedet ore fides, in pectore candor,

      Inque tuis omnes sunt oculis veneres.

Sic non devincis nec vinctos, Bembe, relaxas,

      Sic te quisquis adit mox tua philtra bibit.

Frustra ad te florem Cylleni ferret Vlysses,

20

      Sed pro te optasset linquere vel patriam.