13. ad Lydiam
Quod vager huc illuc varias adeamque puellas,
Stulta, soles de me, Lydia, saepe queri.
Vno si possem contentus vivere cunno,
Anterior cara coniuge nulla foret.
5
Verum ubi cum quavis iam terve quaterve coivi,
Me satiat: vitium est hoc mihi (si vitium est).
Vxores nolo; volo, Lydia, liber amicas
Complures; uxor sufficit una mihi.