Gerolamo Bologni Candidae libri tres 2, 10

Testo base di riferimento: C. Griffante, 1993

Cura dell'edizione digitale: Ketty Peruch


10. se prius amoris irrisorem tandem succubuisse
fatetur, qui tamen a puella formosa amandi
materiam habuisse laetatur

Si quis erit qui lascivum detrectet amorem,

      Exemplo discat cautior esse meo.

Culpabam, memini, crines quaecunque puella

      Fuderat Aeoliis terga per alba notis,

5

Collectos tenui vitta si forte ligarat

      Iccirco est gressus nulla morata meos.

Culpabam graciles et lato corpore pingues,

      Culpabam niveas purpureasque genas.

Si Venerem magnus caelo misisset ab alto

10

      Iuppiter, incassum tum mihi missa foret.

Indoluit neglectus Amor sumpsitque sagittas,

      Exitium capiti tela datura meo.

Obvia mox flavis mihi Candida facta capillis

      Vulnus in hac dirum funereumque tuli.

15

Mox adamantea vinxit mea colla catena

      Inquit et: "Es palmae tu quoque praeda meae.

Sperabasne meam tu posse evadere dextram,

      Nescius aeternos succubuisse deos?

Illustrat nitidus radiis quae Phoebus Aeois

20

      Omnia sunt nostra regna subacta manu".

Dixit et auratis in cursum tollitur alis

      Ambrosiaeque sacer nil nisi mansit odor.

Attonitus charam cepi spectare puellam,

      Nil mirans tali me potuisse capi.

25

Irrita deceptae fecit qui vota novercae

      Non alia facie decipiendus erat.

Hanc poterat Phrygiae gelidis in vallibus Idae

      Dardanius Veneri praeposuisse Paris.

Ardua Phoebeae vertenda ad Pergama Troiae

30

      Haec fuerat Graios digna vocare duces.

Est illi facies, spectet quam si quis amator,

      Gorgonis admoto fiat ut ore lapis,

In quam lux tremulo Phoebea refulgeat ictu,

      Mygdonium tamquam marmor eburque nitens.

35

Ignea fulmineis acies iaculatur ocellis

      Quae crucient, non quae tela repente necent.

Hunc, precor, hunc nolint anni mutare decorem,

      Nec roseos vultus ruga senilis aret.

At mihi Nestoreos servetur talis ad annos,

40

      Contemnat reliquos dummodo fida procos.

Quandoquidem audaci nemo est illaesus amore

      Apta erat ardori Candida sola meo.