6. ad Ioannem Lascarem
Iane, vatis amor tui,
Vnus qui patria tam procul a domo
Secessu frueris tamen
Et contentus humo vivis in hospita:
5
Felix, quem neque turbidi
Bellorum strepitus nec creperae vices
Terrent et gravis alea
Fortunae indocilis stare loco diu,
Sed sacri medius chori
10
Musarum, facili pectore despicis
Prave quae populus nocens
Miramur, neque voto neque ponere
Aegris gnari animis modum
Et res flagitiis solvere non suis.
15
Nam quae tam fera pestilens,
Quam non ingenio vincimus improbi?
Vel pictas referas licet
Tygres vel Lybicae immane iecur leae,
Inter se probe obambulant,
20
Nec praedae, nisi dum pulsa abeat fames,
Naturale malum, incubant.
In diversa furor scilicet omnibus:
Soli mutua vulnera
Exercemus, atrox soli odium in genus,
25
Indignoque cupidine
Caeci, iura pii sanguinis, heu, modis
Turbamus miseri omnibus.
Ergo Ixioneis conditionibus
Versati assidua rota,
30
Pertusa laticem quaerimus amphora
Frustra, quatenus improba
Mentis cura eadem tempus in ultimum
Imis pectoribus manet,
Aeque certa foris, certa domi comes,
35
Nec, quae olim veteres pii
Commenti lacubus sub Stygis ultimae
Cuncta extrema merentibus,
Sentimus miseri nos mala perpeti.
Nam quid, quaeso, aliud iecurve
40
Obscoenaeque nigri vulturii dapes
Aut saxum capiti imminens
Impuro et mediis fluminibus sitis,
Quam congesta pecunia
Forsan deteriori et tituli graves
45
Mentis non satiabilis,
Pendentis dubiae de studio levi
Plebis usque Quiritium?
Haec certissima uti sunt, ita nos quoque
Fatemur, bone Lascares
50
(Nam quis lucidum eat inficias diem?),
Acres sed catuli velut
Latratam semel aut ursam Erymanthino in
Iugo aut multiparam suem,
Sectamur soliti quae noceant mala,
55
Donec (sed prius Herculis
Olim quos memorat fama laboribus
Infracti) gladio hostico
Solvamus misera haec membra anima gravi.