4. ad Alexandram Scalam
Felix sorte patris boni,
Sed multo magis et corporis egregi
Dote et Pieridum sacris,
Quas non, Scala, modo plurium inutili,
5
Sed morum pariter duces
Et culti sequeris carminis arbitras,
Hoc Sappho melior mea,
Cuius facta domi dictaque plurima
Praestans ingenium inquinant.
10
Nam quo tantus amor Castalii chori,
Si nec lingua pudentior
Cultu nec melior vita scientia est
Exemploque Aganippidum,
Olim quas ideo provida virgines
15
Sanxit relligio patrum
Non visu faciles, non aditu deas,
Nempe nulla quibus fora
Aut coetus hominum contribuit levis,
Sed curis vacuum nemus
20
Et spelea pigro roscida frigore,
Culpae materia procul?
Ergo non epulis magnanimi patris
Adsunt aut temere aureae
Docta fila lyrae sollicitant manu:
25
Ipse dux Patareus chori
Iussas saepe deum dicere proelia
Et Coeum Aenaria gravem,
Coram matre licet, vix iterum audiit.
Nam de Pallade mentio
30
Siquando orta, probant caetera, sed neque
Currus et galeas neque
Tot pugnata probant proelia virgini,
Multoque aptius autumant
Versari in calathis foeminam inertibus.
35
Quorum iudicio gravi
Accedis teneris tu quoque ab unguibus,
Non aut divitiarum egens
Aut morum, male quos saecula perferunt,
Sed felix vacui ingeni
40
Secessu tacito et pectoris artibus,
Integris animi bonis,
Quae non ulla potest eripere aut dare
Fati iniuria saeviens.
Ergo tempus erit, cum tua nomina,
45
Cum mores tremulae senes
Natabus referent multaque pars nurum
Serae ad lumina tedulae
Hoc sermone graves decipient manus;
Forsan et patrum origine
50
Confusa ac generis legitima nota
Saecli ambagibus inviis,
Aut Phoebo genitam aut magnanimo Iove,
Musarumque ferent chori
Vnam saecla virum te quoque postera.