47. ad Manilium Rhallum

Malli, nec tepidi grata Favonii

Spirat temperies nec vagus Adria

Secura patitur currere navitam

Pinu perpetua fide;

5

Non omnis tenui gutture per dies

Integrat volucris carmina Daulias,

Non semper rosa, non lilia vestiunt

Aut flos terram hiacynthinus.

Nos, Malli, quoque sat, nos quoque sat diu

10

Insignes patria viximus et domo:

Quid mirum, exilio dura per omnia

Si rerum patimur vices?

Sic Croesum miseris fata potentia

Demersere modis, sic Priamus senex

15

Supplex Iliadum questibus ultimis

Raptatum petit Hectora,

Sic pastor, neque adhuc gnarus originis,

Tot reges Latius subruit incola,

Quaerendus simili nenia et ipse mox,

20

Annis cuncta trahentibus.

Qui scis an melior nos manet exitus?

Vivendum est lare quocunque libet deis,

Quamvis auspice ego Caesare nec larem

Despero patrium mihi.