39. ad Neaeram

Moris erat sceptris teneras arcere puellas

      Et mollem curis exonerare animum,

Nec vel consilio rebusve admittere agendis,

      Sed tantum lanis esse putare satas;

5

Multarumque (nefas!) vitium sceleraverat omnis,

      Nec nisi naturae foemina crimen erat.

At nunc tantus honos nuribus, reverentia tanta est,

      Tanta pudicitiae consiliique fides,

Vt iam nemo sibi, mulieri speret ademptum,

10

      Et cedat victus pene virilis honos,

Blanda nec incertos suspendant vota parentes,

      Cum sat iam matri sit peperisse hominem:

Sic quas tot vitia et tam longum infecerat aevum,

      Vnius laus et gloria condecorat.