62. ad Quintilianum

Quod nimium castus liber est nimiumque pudicus,

      Displicet; ingenium, Quintiliane, probas.

Gratulor ingenio quantum sinis, heus age, sed dic:

      Cur tibi non adeo carmina casta placent?

5

Casta placent Phoebo, castissima turba sororum est,

      Casta pios vates Pieriosque decent:

Nos quoque casta movent, quamvis distamus ab illis,

      Et vetat ingenuus verba inhonesta pudor.

Tu licet huc Marsumque feras doctumque Catullum

10

      Et quoscunque alios Martia Roma legit,

Non tamen efficies, ut Phrynae scribere malim,

      Quam tibi vel turbae, Laodamia, tuae

(Et tamen haec possunt Phrynae quoque grata videri,

      Illa nisi Phrynae displicitura palam est).

15

Sit procul a nobis obscoena licentia scripti:

      Ludimus innocuae carmina mentis opus.

Vtque nec arma virum nec magni orientia coeli

      Signa nec immensum mundi aperimus opus

(Quid pluat, unde homines, quae vis maria inficit alta,

20

      An Deus, an Manes, an Flegethontis aquae),

Sic iuvat in tenui legem servare pudori

      Et quae non facimus dicere facta pudet.

Sit satis auratos crines laudare Neaerae,

      Sit satis in duram multa queri dominam

25

Et facere iratum saevo convitia Amori,

      Nec nisi de Scythica credere rupe satum:

Caetera Thespiadum prohibet chorus. Haec ego: Phoebus

      Annuit et sanctis ora rigavit aquis.