42. epitaphium Pholoes

Hic choreae cantusque iacent Veneresque iocique:

      Vnius neque enim est hic tumulus Pholoes.

Nam, simulac decimum, necdum bene, venit ad annum,

      Protinus et raris annumerata fuit:

5

Mille illam petiere proci, sed mille repulsis

      Maluit in viduo casta iacere toro

Taedarumque expers sine coniuge degere vitam,

      Libera perpetuo nec dare colla iugo.

Atque ita reste brevi veloque ornata sacerdos

10

      Virgineos intrat non diuturna focos.

Risit Amor Claralem habitum mentemque puellae,

      Et leviter "Nostra est haec quoque miles!" ait.

Nec longum: ardet inops mentis vittasque perosa

      Sedit sub Maenni conspicienda cavis.

15

Et tamen antiquusque rigor et nescia amorum

      Rusticitas animo pristina, ut ante, fuit:

Non illam rixae, non lenia murmura amantum

      Iuverunt, medio non vaga lingua ioco,

Non partes egitve suas lassataque saepe

20

      Immoto miserum corpore cepit onus:

Donec, rugosa vultus mutante senecta,

      Vilis amatori visa gravisque suo est.

Tum demum faciem et formae mala damna caducae

      Conqueri et auxilium quaerere ab arte novum:

25

Et modo compositum blanda latus arte movere,

      Saepe iocis tardos sollicitare viros;

Nunc pariter digitisque loqui nutuque fideli

      Verbaque de tacitis mutua ferre notis;

Interdum insano Veneris cogente furore,

30

      Cum iam flamma tegi non satis apta foret,

Dulcia concentu modulari carmina blando

      Et placida captos ducere ab arte animos;

Aut matronalem verbis mollire rigorem

      Et precibus castas sollicitare nurus

35

Aut iam mutatos animis coniungere amantes

      Duraque mellita flectere corda prece.

Quae dum dulcis anus curat, proh tristia fata!

      Ante diem nigrum per Styga fecit iter;

Flens tamen, ut flentes se circumspexit amicos,

40

      Tot defecturo iam dedit ore sonos:

"Eripior, sed vos, dum lux brevis ista, cavete

      Nequis iners vitae tempus abire sinat."

Dixit, et in tenues mens aegra evanuit auras:

      Fleverunt Charites funera, flevit Amor.

45

Vade, anus egregia: tibi ver, tibi cinnama surgant

      Et crescat tumulo spica Cilissa tuo!