19.

Ille ego qui sacris conabar nomen ad astra

      Tollere carminibus, dux Federice, tuum

Iamque diu cesso Musarum oblitus et artis,

      Perpetua decoris spes erat unde mihi,

5

Ne patere ulterius iacturam, splendide Princeps,

      Communem tacitam promoveasque lyram.

Ingenium frustra tribuit natura poetis

      Si ratio, princeps, qua stimuletur, abest.

Frustra etiam heroas fecerunt astra potentes

10

      Si mansura diu gloria neglegitur.