In Medeam
Iam manus Argivum surrepto vellere Colchos
Tandem puppe nova dulces remearat ad Argos,
Medeamque thori sociam praeclarus Iason
Iunxerat, infaustis taedis atque omine laevo
5
Ille etenim thalamos mutata mente priores
Sprevit, formosae correptus amore Creusae.
At medea ferox stimulis accensa profanis
Ira ardet, magicasque amens decurrit ad artes.
Quid non herba potest? collapsa est ignibus atris
10
Regia, cum miseroque exusta Creusa parente.
Nec satis est (pronus semper mulieris in iras
Est animus, scelerisque capax segesque malorum)
(Proh pudor) illa suos miserando vulnere natos
Opprimit, in partesque calentes dissecat artus.