Panfilo Sasso epigrammaton libri 3, 67

Testo base di riferimento: M. Dussin, tesi di laurea Università degli Studi di Padova, 1987-88

Cura dell'edizione digitale: Ketty Peruch


67. in Vitellum

Ventri qui faveat suo procaci

Et latam dapibus gulam superbis

Oblectet vetulo madens phalerno

Nonnullus magis est meo Vitello.

5

Hic, cum stragula linquit et cubile,

Ad cellam pedibus volat citatis

Et tres quatuor aut bibit trientes

Bacchi consule nobilis Camillo,

Consumpta prius aridae selibra

10

Carnis, quae suis vel est iuvenci.

Cum cenam domino parant ministri,

Arridens parasitus ut protervus

Gallinae geminas nates et amplam

Cerviciem, leporis fugacis armos

15

Et cirros rapit unctus ostreorum;

Haec et cuncta simul vorat lupinam

Implens ingluviem tenus palato.

Nuper viderat anserem quod unum

Lato pectore cereisque lumbis,

20

Tam dire miser esurire coepit:

"Anser", tempore dormiens ut atro

Clamaret: "Mea lux, mei lepores,

Anser bellule, corculum Vitelli,

O quot basia dulcibus labellis

25

Infingam tibi cum cocus parabit

Te coctam domino! Anser, anser o mi,

Anser candide, tutor et patrone

Vrbis Romuleae, decus volucrum".

"Anser", denique semper ore habebat

30

Quo desiderio miser periret

Ne tanto, posui quod appetebat.

Tunc ille ut lupus improbus voravit

Pectus, colla, caput, pedes iecurque

Tristi dura cani ossa non relinquens.

35

Proh quid caeca facit libido ventris!

In saevum tulit haec lupum Vitellum.