23. deflet catellum amicae

Saeva canem nostrae rapuerunt fata puellae,

      Qui superi nimium delitiosus erat.

Nam candore nivem coelo quae nuper ab alto

Decidit et violas et superabat ebur.

5

Fulmineo non dente ferox, non ore minaci,

      Non oculis saevus, non truculentus erat,

Sed pius et mitis latratu blandus amico

Lambebat positas ad sua terga manus;

Et, quod vix credes, gemino pede stare solebat

10

      Erectus, gemino iussus et ire pede.

Cantabat iussus cantantem verba putasses

Dulciter humana dulcia verba loqui.

Servabat positas epulas mensamque paratam

      Astringens animi tristia vota sui,

15

Deficere et potius ieiunus morte volebat

Quam nisi cum domina deposuisse famem,

Huius in amplexu recubabat et huius in ore

      Carpebat niveo candidus ore cibos.

Currebat velox, stabat, veniebat, abibat,

20

Nequitiis dominam saepe petendo suis.

Egregiis potuit si tot virtutibus uti

      Hic canis, ingenium quis negat esse feris?