22. ad Caeliam aegrotantem

Ex quo tu langues, tantus me vexat amaror,

      Vt lucem invisam linquere discupiam.

Ah, potuit vultus roseos invertere pallor,

      Ah, macies teneros extenuare sinus.

5

Diva potens, tristem iubeas discedere morbum

      Et salves uno corpore, quaeso, duos.

Ante tuas aras ex voto astabimus ambo,

      Nam geminum pectus concipit unus amor.

Annuit. Exores Mariam nunc, Caelia, mecum,

10

      Aegris supplicibus diva benigna favet.