18. ad Petrum Guicciardinum

Ex quo diversum prohibet studiumque locusque

      Arbitrio tecum vivere posse meo,

Narrabo absenti, Pelagi quae tempora ducam,

      Vt noscas vitae munia cuncta meae:

5

E strato surgens nitidis turgentia lymphis

      Ora lavo et denso corrigo dente comam.

Mox collem ascendens avium contemplor amores,

      Bis mille et passus ambulo poma legens.

Inde revertentem facunda volumina Livi

10

      Aut Crispi aut magni Caesaris excipiunt.

Interdum medicas Celsi convertor ad artes,

      Cui totum attribuit munus Apollo suum.

Eloquium in primis nostri Ciceronis adoro,

      Saepe tuos repeto, Quintiliane, locos.

15

Sed ne gentili me tantum incumbere credas,

      Venit et in nostras littera sacra manus.

Et modo me retinet coelestis copia Pauli,

      Vni de toto cui deus orbe dedit

Scandere magnanimi fulgentia templa tonantis,

20

      Clarius hoc nullae concinuere tubae.

Quandoque Aristotelem capio magnumque Platona,

      Marsilius Latio quem dedit ore legi,

Ne foret in terris Italis, qui dogma Platonis

      Sperneret. Hoc uno, magne Academe, viges.

25

Sumimus hinc epulas et munera grata Lyaei,

      Defessos studio nos deus ille levat.

Amotis dapibus cithara Giraldus eburna,

      Cantat, quae lyrici Teia Musa senis.

Vulcane ignipotens, argentum perfice tornans,

30

      Non armaturas. Quid mihi Martis opus?

Sed, quantum poteris, calicem diffinge capacem

      Inque illo currus astraque non facias,

Quid mihi Pleiades curae? quid stella Bootae?

      Vvas ac vites ponito pampineas.

35

Purpureos comites calcantis et adde Lyaei

      Sitque profundus amor sitque profunda Venus.

Praeterea, inflatos amnes quae sistere possunt,

      Cantat, et attonitas quae retinere feras.

Vidi ego de silvis animalia saepe trahentem,

40

      Nec laqueos ullos, nec timuere dolos.

Vidi ego praecipites volucrum consistere pennas

      Vicanum et spumeas sistere flumen aquas.

Inde furens recolo divini scripta Maronis,

      Vel Sili, Hannibalis qui fera bella canit.

45

Insani vel me verto ad praecepta Lucreti,

      Sive ad Phrixeae nobile carmen ovis.

Mox Tartessiacis factus vicinior arvis,

      Dum studet auratos solvere Phoebus equos,

Seu dextra eversam Ghiacceti ascendimus arcem,

50

      Vicanas laeva sive subimus aquas.

Post haec Giannino mensae thalamique ministro

      Et Baccho et somno mentem animumque levo.

Haec est vita mihi misera ambitione soluto,

      Optabit sapiens quam bene quisque sibi.