14. oraculum Cosmi ad Laurentium Medicem

Maiorum venerans Laurentia templa tuorum,

      Quod modo te tantum spectat et orat opus:

Ante aram extantem gradibus niveisque columnis

      Adstabam flexis et capite et genibus,

5

Cum subito nostras tenuis vox perculit aures

      Ex adytis: Cosmi quis monumenta latent?

Syllanae quondam parva incunabula gentis

      Quam bene venturis aedificastis, avi,

Esset ut Etruscis longo post tempore terris

10

      Romanae gentis non periturus honos.

Troia quidem sedes olim mutavit avitas

      Mox viguit multo clarior in Latio.

Nec te poeniteat Romana potentia nostros,

      Quae tua progenies, incoluisse Lares.

15

Sublimes aedes, ingentia moenia cernis

      Multaque magnorum candida templa deum.

Annuit. Antiquam matrem, mea clara propago,

      Suscipe, mi Laurens inclyte, tende manus.

Quid cessas? Rerum tibi Iuppiter annuit arcem,

20

      Nec mea sub tanto pondere tecta cadent.

Sic tibi purpurei cedant, Florentia, reges,

      Sic videas magnos sub tua iura duces.