11. ad Petrum Parenthium

O animi ingentis semper spectate Parenthi,

      Exere sub Bacchi festa supercilium:

Discedant tristesque metus et cura futuri,

      Quae Venetus terra, quae ferat arma mari

5

Sforzigenumque genus pacem bellumne capessat

      Sixtus et in terris claviger ille Iovis.

Martis deserti si servassemus honorem,

      Non rueret Tuscos Appula turba Lares,

Oppida non Calaber nostra expugnasset inultus,

10

      Hostiles premeret dura catena manus.

Pro pudor, imbellis sed Florentina iuventus,

      In venerem fortis luxuriemque perit.

Pugnabant pulchra pro maiestate parentes,

      Stat modo venali milite nostra salus.

15

Imperii latos fines nomenque relictum

      Amplius ignavi vix retinere valent.

Divitis hoc auri vitium. Vertuntur ab auro

      Iura, magistratus fasque pudorque simul.

Paupertas obscura latet. Virtute relicta

20

      Religio et periit cum pietate fides.

Nec regere invisos mores, nec ferre valemus,

      Interea patriae dilacerantur opes.

Quo me, Bacche, rapis? mentemne insania vertit?

      Vnde hodie fronti cornua tanta meae?