7. ad Bartholomaeum Schalam

Berlingheriadum quotiens Teianus habebit,

      Absenti veniam, Bartholomaee, dabis.

Nanque pedes postquam magnus sanavit Apollo.

      Vt longum valeam, talibus emonuit:

5

Pallada si semper recolas studiumque severum,

      Nullo exercitio debile corpus erit.

Hunc ego purpureum semper si tendere coner,

      Intentus semper mollior arcus erit.

Surge, age,, frondosas laqueis praecingere valles

10

      Et canibus timidas exagitare feras.

Interdum tenera modulatus harundine carmen

      Asserva errantem quis vetet ista? gregem.

Ipse ego sic quondam iacui per prata, per arva,

      Nec puduit tantum pascere numen oves.

15

Nec te poeniteat valido insudare bidenti,

      Aut curva arboreas tondere falce comas.

Sic ait. O certis liceat consistere campis,

      Vertere vel gemino iugera pauca bove.

Non ego Montugium, non iam Ghonfentia posco,

20

      Divite non auro, non pretio afficior.

Delector Musis totas impendere noctes,

      Noctibus et totos continuare dies:

Huius te studii similis quoque detinet ardor,

      Sed nequis hoc animo liberiore frui.

25

Publica nam patriae vexant tua pectora curae,

      Cum tamen oblata est quantulacunque quies.

Vel fingis causas, vel condis amabile carmen,

      Vel Florentinae consulis historiae.

Qua melius posses in re consumere tempus

30

      Ireque magnorum docta per ora, virum?

Vna dies tandem mortalia corpora solvet,

      Qua bene qui vixit, ille beatus erit

Ambitione procul tristique Cupidinis aestu

      Et quicquid scelerum pectora caeca trahit.

35

Haec Teianeis vitat, dum vivit, in arvis

      Fontius, hac causa rura beata colit.