7. de dolore Borgiae ex morte Ferd. insperata

Mille modis hominum resecat Proserpina crinem

      Et varia Lachesis sorte resolvit opus:

Hos unda, hos saevi rapiunt fera classica Martis,

      Hos sitis, hos hyemes, hos necat aspra fames,

5

Hos vulcanus edax; rapit hos male fulminis ictus,

      Hos de praecipiti celsa ruina trahit;

Hos necat atra lues, necat hos quartana iacentes,

      Huic rapit infensum longa senecta caput,

Aspidis hic morsu: morsu perit ille ferarum,

10

      Hos timor, hos perimit perniciosus amor.

Tu sed, Aragonidum rex, gloria maxima regum,

      In tua mox victor regna reversus, obis:

Vincere terrarum quem non potuere labores,

      Vincere quem casus non potuere maris,

15

Vincere tam saevi quem non potuere dolores,

      Gaudia victricis surripuere manus.

Heu, tibi, Parthenope, semper lachrymabile fatum,

      Dum tua regalis moenia iuris erunt.

Heu fuerat templis vix reddita pompa deorum,

20

      Vix fuerat magno victima caesa Iovi!

Inter laurigeros quum mors clarosque triumphos

      Iniecit rapidas mox violenta manus;

Heu heu qualis eras tali tetro, Borgia, casu

      Aeacide vultus quum cecidere tui.

25

Nunc cadis in faciem flendo, nunc ore supinus

      Visus eras magnos insimulare deos.

Dant lachrymas oculi, resonant singultibus ora

      Et gemitus quassi pectoris ima trahit:

Denique si talem sortem tibi fata dedissent

30

      Pro Polluce tuo, Borgia, Castor eras.