11. cursus senum

Vos quoque Borgiacum replestis honore theatrum

      Pulchraque gessistis ludicra vestra, senes:

Nam stata sunt vobis etiam certamina plantae

      Donaque qui vestrum vinceret ampla seni;

5

Aequius at fuerat vos decertare sedendo,

      Quam sic decrepitas exagitare nates.

Vt stetit ad signum pariter cursura senectus,

      Cepit et, ut mos est, iam sibi quisque locum,

Collegere suas pendentes undique brachas,

10

      Sordida quas poteras dicere vela magis;

Cumque sonante tuba titubantia crura moverent,

      Ipsi etiam excusso ventre dedere sonos:

O quales risus, o qualia sibila, quum se

      Provolvunt pingui praecipitantque luto!

15

Vnus erat, prima qui cum cecidisset harena

      Curvaque coenosa terga teneret humo,

Vltimus ut vidit socios hinc inde iacere,

      Surgit et increpito calce resumit iter

Evaditque omnes metaeque ad signa propinquae

20

      Pervenit et tremulus praemia victor adit.

Exoritur clamor spectantumque undique plausus

      Nec modicum risit Sextus ab arce Pater,

Vltimus accepit cum praemia, cumque trementes

      Deformesque luto sic abiere senes;

25

Se vicisse tamen meruisseque dona putarunt,

      Quod se, Sexte, sciunt sic placuisse tibi.