8. adventus Ferrariensium pro diva Lucretia

Viderat haud talem quondam Vetulonia pompam,

      Nil nisi cum plausus Tuscia tota fuit,

Nupserat Iasio cum iam Berecyntia mater

      Electrae et Coriti magna futura nurus,

5

Qui tunc Italiae latissima regna tenebant,

      Nunc ubi Viterbi moenia clara sedent.

Iuppiter, ignoscas: tua nec tunc gloria talis,

      Et soror et coniux cum tibi nupsit, erat,

Cum superum cunctae tibi convenere cohortes

10

      Et tua complerunt atria mille chori,

Produxit Romam veniens Ferraria qualem,

      Venit ab Estensi quae duce missa suo,

Iret ut ad thalamos iam Borgia Diva iugales

      Tectaque magnifici coniugis alta sui.

15

Prima fuit iuvenum veniens delecta caterva,

      Non ornata minus quam speciosa manus,

Principis Estensis quales decet esse ministros,

      Nullius aut quales principis aula videt:

Lucebant in equis cuncti, velut axe sereno

20

      Splendida sidereis ignibus astra micant.

Pone sequebatur paulo maturior aetas,

      Sed non inferior veste nec ore minor,

Quos inter rerum norunt qui dicere causas

      Et qui Pieridum castra sequuntur erant,

25

Nec non qui coeli motus et sidera tractant

      Et qui a secreti munere nomen habent,

Maxima virtutum cuncti simulacra ferentes,

      Insita sed virtus pectore maior erat.

Inde senes ibant, grata gravitate modesti,

30

      Vultibus insignes et gravitate patres;

Haec torquata manus lato fulgebat in auro

      Aureus et cultus omnibus unus erat:

Quos ego miratus quum contemplarer euntes,

      Visus eram Curios, Roma, videre tuos.

35

Vltimus Hippolytus, sponsi radiantia gestans

      Tempora, in hoc felix ordine frater erat,

Estensisque domus alii duo lumina fratres,

      Filius et quem dat Felsina Bentivoli.

Hos circum harmonici mulcebant omnia cantus,

40

      Qualia Thraicii carmina vatis erant:

Tympana praetereo, superum quatientia coelum;

      Innumeras taceo praetereoque tubas.

Post ubi Flaminiae ventum est ad limina portae,

      Borgiaca his iunxit se veneranda manus:

45

Obvius exierat Caesar nam Borgia, cuius

      Curia claudebat Romaque tota latus;

Ora Iovis qualis iunxit sibi thyrsifer Euan,

      Gentibus Eois agmina victor agens,

Vtraque congressus postquam simul agmina iunxit,

50

      Protinus ad summi pergitur ora Patris,

Qui, quum tot plausus et gaudia tanta videret,

      Deposuit senii pectore quicquid erat;

Inde sacri montis celsos subiere penates,

      Osculaque optato sacra dedere pedi

55

Et tandem invitis noctis redeuntibus umbris,

      Dispositis iussa est turba manere locis.

Hos tibi vir primos tribuit, Lucretia, honores;

      Hinc tua iam dicam quos tibi Roma dedit.