Eripoemenon
Poeman
Alter abArcadia, Siculis de montibus alter
Venimus, Herculei dudum quo nominis usque
Fama venit: placidas alternis cantibus aures
Ne pigeat praebere, dabunt haec carmina forsan
5
Nomen in extremis victurum finibus olim:
Sic et Dardanii iuvenes et pulcher Adonis
Ignotos inter saltus et pascua noti:
Accipe nos igitur, princeps invicte, paratos
Versibus et dulci pariter contendere cantu;
10
Sic tua te virtus et dextrae insignia fortis
Aeternum terris servent, sic aurea nobis
Saecula et innocui vigeant, te principe, mores.
Hercules
Quin agite et viridi mecum considite in herba,
Et varios inter flores alterna ciete
15
Carmina? Tuque prior, primum mihi cognite Poeman,
Incipe; carminibus totidem, Silvane, sequeris.
Poeman
Horrida diffugiunt glacialis tempora brumae
Et nivibus positis placidi mitescere montes
Incipiunt, pariter solitus mihi crescere fervor
20
Incipit: incipiam pariter cantare Cytherim.
Silvanus
Seu ver florigerum, seu torrida venerit aestas,
Sive erit autumnus, hiemis seu frigora, semper
Diceris nostris, Cardelia, versibus: et te
Silvestres referent a nostro carmine picae.
Poeman
25
Solibus hibernis, aestiva blandior umbra,
Blandior his undis et dulci blandior aura,
Huc ades, o mea cura: quid est? Quo silva moretur?
Illa riget dumis, virides tenet illa colubros.
Silvanus
Rupibus asperior, ventosa surdior unda,
30
Et levibus foliis volucrique incertior Euro,
Quid tam lenta venis? Quid enim est? Quo silva moretur?
Illa tenet colubros, duris riget illa rubetis.
Poeman
Hic nivei flores, croceis variantibus illos,
Hic umbrae tenues, quas frondea porrigit arbor,
35
Et puri fontes et gramina laeta Cytheri:
Tecum hic quam libeat placidam deducere vitam!
Silvanus
Tecum ego dumosos colles et terga nivosae
Alpis et abrupta qua pendet rupe Fananum
Quaque magis rigidi consurgunt saxa Lonati,
40
Tecum ego desertas colerem, Cardelia, silvas.
Poeman
Quae iuga, qui colles, qui vos tenuere recessus,
Dicite, Hamadryades, superis cum cessit ab oris
Candida Phyliroe? Lacrimis rorare supremos
Ite, piae, cineres et dona novissima ferte.
Silvanus
45
Fleverunt moestae crudelia funera nymphae,
Phyliroes tumulum lacrimis sparsere, rosisque
Et ferrugineas violas et candida circum
Lilia purpureosque piae posuere hyacinthos.
Poeman
Diligit et versus et carmina nostra Cytheris,
50
Nam modo cum canerem cantus lasciva notabat,
Spectari et cupiens corylos agitabat et inde
Visa sub umbrosis latitabat pendula ramis.
Silvanus
At mea me solum spirat Cardelia, solum
Ardet, nam levibus quotiens per plana veredis
55
Auritos agitem lepores aut retia servem,
Haec furtim sequitur venantemque aemula servat.
Poeman
Quid non cogat Amor? Tunc dicere carmina primum
Coepimus et primum meditatos fundere versus
Ille dedit cantus nobis artemque loquendi,
60
Castaliis melior nymphis et Apolline maior.
Silvanus
Primus Amor docuit varias componere voces
Et dare disparibus resonantia verba cicutis,
Primus et insuetos querulo de gutture cantus
Duxit et argutas docuit cantare volucres.
Poeman
65
Pastores, avidas fluvio prohibete capellas
Atque arcete procul pecudes, mala vipera ripas
Incolit: ah miseris ne forte occurrat et atros
Adiciat morsus et tristia vincula nectat!
Silvanus
Huc, pueri, cohibete greges, ubi plurima surgunt
70
Gramina et horrenti pecudes defendit ab Euro
Collis, et Herculeo tuti sub nomine saltus
Nec varias metuunt vulpes nec bella luporum.
Poeman
Hic aestu pereunt fontes, sine gramine tellus
Tristis inersque iacet, morbo periere capellae
75
Et steriles raris resonant mugitibus agri,
Vt novus Alcides nostris discessit ab oris.
Silvanus
Piniferi elato laetantur vertice montes,
Laetantur silvae, varios laetissima tellus
Effundit flores, gaudent volucresque feraeque
80
Herculis adventu, gaudent armenta pecusque.
Hercules
Iam satis alterno pugnatum carmine, iam nox
Nigra subit, grates vobis persolvere dignas
Est animus: paribus certantes versibus ambos
Ex aequo parili donandos munere duco.
85
Accipite hos igitur corsa de matre gemellos
Pugnaces catulos: fures turbamque luporum
Nocte sub oscura tuti temnetis, et iidem
Per silvas comites perque horrida saxa fugacem
Latratu capream laqueis incombere cogent.
Silvanus
90
Dii tibi pro nobis quae nos non possumus ipsi
Reddant, sed tenues si quid cantare cicutae
Hae poterunt, totis, princeps, cantabere silvis.
Te fluvii celeres nostrique cacumina montis
Laeta canent, nec tam vocali carmine Daphnis
95
Notus erit, quamquam formoso nobilis ore
Fulgeat et puris nomen sibi poscat in astris,
Nec qui flaventes hedera cohibente capillos
Incedit curru, domitoque insignis Eoo
Ad iuga virgatas cohibet considere tigres.
100
Sed iam crebra polo collucent sidera: eamus.