Ugolino Verino Flametta 2, 54

Testo base di riferimento: L. Mencaraglia, 1940

Cura dell'edizione digitale: Ketty Peruch


54. de portentis infelicis anni urbi florentinae

Saeva nimis tuscum terrent portenta leonem,

      Plebs timet, attonita est curia sancta patrum.

Quot periere viri! quantum grassata per urbem,

      Quantum per nostros tabida pestis agros!

5

Maximaque annonae tenues penuria cives

      Pressit, macrescunt pallida membra fame,

Hostibus ut macies possit miseranda videri,

      Possit et immites illa movere feras.

Decoxere patres, clausa argentaria mensa est,

10

      Qua multum tuscum floruit ingenium.

Occidit una salus, nostrae moderator habenae,

      Cosmus, tirrheni maxima fama soli.

Quo maior iactura fuit quam cetera damna:

      Hoc cive amisso gloria quanta perit!

15

Sancte pater patriae, nunc te cognoscimus omnes,

      Cum nostras terret sors inimica domos.

Ensis eras clipeusque tuis terrorque propinquis

      Regibus et populis hostibus unus eras.

Quid faciat, quo se vertat Florentia mater?

20

      Tam multis mentes obstupuere malis!

Civibus at nostris Medicis spes unica Petri

      Restat qui miseros non sinet esse suos.

Consilio atque opibus cunctis succurrit egenis

      Hortaturque omnes spe meliore frui.

25

Sed tu Sillanidas maiori urgente periclo

      Servasti semper, Iupiter, incolumes,

Fac tandem cesset series tam longa malorum,

      Florentem populum neve perire sinas.