42. ad Federigum adolescentem
ne amoris illecebris capiatur

Quid iuvat insano tantum indulgere furori?

      Quid teneris annis noscere quid sit Amor?

Heu fuge principium, scintillas effuge primas,

      Te quantis posthac ignibus uret Amor!

5

Nascentes facile extinguit medicina dolores,

      Dum licet evita praepetis arma dei.

Principiis est blandus Amor ducitque volentes,

      Hos donec laqueis vinxerit ille suis,

Post rapit invitos nimium violenter amantes

10

      Et vinctos centum nexibus urget Amor.

Sub quo servitio, sub quo, Federige, tiranno,

      Si non hunc vites, vita futura tibi est!

Sit licet insignis forma, sit candida virgo,

      Et superet tuscas Helisabetta nurus,

15

Ne tamen insanos sentire Cupidinis ignes

      Et mala ne gratis tanta subire velis.

Toxica quanta bibes, quantos patiere dolores!

      Heu nescis, nescis quid sit amare, puer!

Iurgia quid referam, quid verba minantis amicae?

20

      Quem fastum nota est cui sua forma gerit?

Si dura est, quando voto potieris amoris?

      Incassum misero tempora longa fluent.

Quo poteris tristes animo perferre repulsas?

      Quae frustra implores numina? Quosque deos?

25

Sin facilis fuerit iuvenes et mollis ad omnes,

      Sollicito numquam pectore laetus eris,

Quoscumque aspicies rivales esse putabis,

      Innocuas rodes saepe dolore manus.

Promissaque tibi saepe alter nocte fruetur,

30

      Longa nimis multis nox erit ista malis.

Tu tamen interea nutries spem tristis inanem:

      Nunc veniet, dices, alter habebit eam.

Quae cernes oculis! Quibus exagitabere dictis!

      Et quae non possum dicere plura feres!

35

Optabis miseram quotiens abrumpere vitam,

      Adversosque deos saepe querere miser!

Milia quanta feres curarum, quanta laborum,

      Tunc quantis lacrimis carmina nostra leges!

Ah, cur non volui fido parere Verino?

40

      Sed tunc incassum saepe querere miser.

Flumina nulla tuas poterunt extinguere flamas,

      Ossibus accensis cum furet asper Amor.

Non somni, non cura cibi placidaeque quietis

      Vlla tibi fuerit, totus Amoris eris.

45

Et cum privatis cessabunt publica rebus,

      Maxima cum magno damna pudore feres.

Quid dicent cari qui te genuere parentes?

      Quid tibi germanus'! quid tibi cara soror?

Et tibi quo dulces poterunt prodesse sodales,

50

      Cum Venus arbitrio te reget alma suo?

Cum tua mortifero tabescent corda veneno,

      Sanabit tantum quae medicina malum?

Nequitiasque tuas reticebunt compita nulla

      Et fies vulgi fabula nota levis.

55

Quid tibi profuerit doctum legisse Platonem?

      Quid tibi Aristotelis, quid Ciceronis opus?

Nec te Calliope, nec te defendet Apollo,

      Nec te Ippocrines turba canora sacrae,

Castaliis quamvis sis enutritus in antris,

60

      Inque caballino merseris ora lacu.