31. ad Nerium

Quod placidam requiem, quod molles carpere somnos

      Non possis quereris, nec vigilare die.

Nunc tibi causa instat cari commissa sodalis,

      Nunc tua res angit teque relicta domus,

5

Nunc dulces vexant saevae ambitionis honores,

      Te forsan pulchrae virginis ardor habet,

Nunc te sollicitat tumido quae gurgite multis

      Mercibus et gaza puppis onusta natat,

Et miraris adhuc nequeas quod ducere somnos

10

      Et placide quod non otia mentis agas.

Immo ego mirarer si, tantis excite curis,

      In media possis stertere nocte, Neri.

Fac cupias metuasque nihil, mediocriter omnes

      Dilige, sed vitii conscius esto tui.

15

Ducere sic somnos poteris placidamque quietem,

      Si nihil exoptes, dulcis amice, nimis.