22. in Cupidinem

Ergo ero quem semper figant tua tela, Cupido,

      Et miser adverso semper amore premar?

Hei mihi, nulla dies niveo signanda lapillo

      Defluet? Infelix en ego semper ero?

5

Aut moriar vitae primis extinctus in annis,

      Aut mihi mitis erit qui modo saevit amor.

Me miserum adversis fatis genuere parentes,

      Principium infaustum Parca maligna dedit.

Quid sit amor iam tum noram puerilibus annis,

10

      Necdum gustaram dulcia furta puer,

Cum deus armatus mihi bella paravit inermi,

      Torsit et ardentes nostra per ossa faces.

Egregiam palmam nempe haec duo numina divum

      Me puero victo tunc meruere dolis.

15

Me Citherea petit certique Cupidinis arcus,

      Telaque in exitium vix numeranda meum.

Sed quisnam poterit vitare Cupidinis arma

      Et quis ab insidiis tutus Amoris erit?

Cuncta videt, quamvis caecus, puer, omnia vincit,

20

      Armatos superat nudus et ille deos.

Forte per Haemonios campos, Pitone perempto,

      Ibit siderei qui regit astra poli,

Et caede exultans puerum contempsit Amorem

      Et tumido indignos protulit ore sonus:

25

Tune meos titulos rapis, ambitiose Cupido?

      Conveniunt forti fortia tela deo.

Pone arma, hec nostrae sunt convenientia dextrae,

      Femineos mollis quaere Cupido procos.

Talibus exarsit dictis citereia proles:

30

      Spicula quid possint experiere mea,

Dixit, fraxineos curvavit fortiter arcus,

      Transilit et medium flava sagitta iecur.

Ah quantis curis miser est vexatus Apollo,

      Illum dum Daphne virgo pudica fugit!

35

Me miserum quanti veniunt in amore dolores!

      Durius in terris ut sit amore nihil.

Proh superi! Tantum mortalia pectora vexat,

      Versat proh tantum pernitiosus Amor!

Quanta quidem miseros insania turbat amantes,

40

      Mutantur quanta mobilitate leves!

Rectius amentes quam dicere possis amantes,

      Expers est omnis nam rationis amans,

Et meliora vident et deteriora sequuntur.

      Quid facias? Saevo mens sub Amore iacet.

45

Prudentes pereunt, sed quid prudentia prodest?

      Indomitus captis mentibus haeret Amor.

Difficile est primos vitare Cupidinis ictus,

      Pectora sed numquam capta furore carent.

En age, semper eris Veneris nova praeda, Verine,

50

      Non satis ad flamas Flamea virgo fuit.

Vror ut accensis fervet Liparea caminis

      Fulminis Ignipotens dum rude tractat opus,

Cum defessa movet crudelis membra Tiphoeus

      Fumiferos caelo cum vomit Aethna focos,

55

Vtque leves stipulae ventis spirantibus ardent,

      Arentes postquam pastor inussit agros,

Sic pectus nobis ferventi exaestuat igne,

      Flamaque dum tegitur, convalet illa magis.

Hoc pudor, illud amor, vetat hic, iubet alter adire,

60

      Nam studet hic famae, quod iuvet alter habet.

Sic anceps vertit mens in contraria pectus.

      Hei mihi, quid faciat non videt ullus amans,

Si sibi purpurei pensi est aut cura pudoris;

      Pectore namque uno pugnat uterque ferox.

65

Sed pudor, ut cuncta, indigno succumbet amori.

      Deque meis spoliis bina trophaea feret.