13. ad Martellum

Cur, Martelle, meos carpis sine crimine mores,

      Vita mihi semper si sine labe fuit?

Innocuum cur me laceras? Tua pectora cur sic

      Tanto odio flagrent, non tibi causa mei est.

5

Te numquam nostro, nec quemquam carmina laesi,

      Vipereisque caret littera nostra iocis.

Doctior est alius, sed me non castior ullus,

      Non lasciva mihi sed proba vita fuit.

Dilexi, fateor, subscensus amore puellam:

10

      Sunt vitae haec, si sunt, crimina magna meae.

Et nondum nobis bis denus contigit annus,

      Si tamen est quicquam, causa feretur amor.

Si Cato, si nigris revocetur Curius umbris,

      Non carpet mores ille vel ille meos.

15

In te Pierides, ni desinis, arma capessent,

      In te tela simul ferre coactus ero.

Nec me despicias quia, sim de paupere natus

      Patre, tamen carus civis in urbe sua est,

Quin etiam proavus tusci vexilla leonis

20

      Bis rexit tanto dignus honore meus.

Contemnas quamvis Musas et Apollinis artes,

      Te dicet linguae quilibet esse malae.