5. de Albera puella quae sub porticu attrita est

Tam dira, heu, miseris fati mortalibus instat

      Sors! Heu, quam magnum porticus ausa nefas!

Omnia, me miserum, sibi vult fortuna licere:

      Proh, tantum terris, dii, prohibete nefas!

5

Porticus annos ligno subfulta rigebat,

      Quod carie attrivit longa senecta malo.

Rusticus hic imbrem atque aestus vitare solebat,

      Nam tusca hanc quartus signat ab urbe lapis.

Venerat huc multis comitata Albera puellis

10

      Infelixque illic dum manet, illa perit.

Porticus ingentem traxit collapsa ruinam,

      Pignora dum protegit concidit ipsa parens.

Occidit, et caro vitam servavit alumno:

      Carior et nati quam sua vita fuit.

15

Crudeles, quid vos truncastis stamina, Parcae?

      An vestra infecit pectora livor edax?

Quid pietas, quid forma tibi, quid profuit aetas,

      Quin cito tu Lethes flumina nigra bibas?

Quid lacrimae, quid vota pii valuere mariti,

20

      Quid, quod eras Scalae vatis amica tui?

Te tamen elisios praestantior umbra recessus

      Nulla petet, Ditis coniuge maior eris,

Filia sit quamvis Cereris neptisque Tonantis

      Et licet inferni nupta sit illa Iovis.