10. ad Petrum Vectorium de duritie Flamettae

Quid iuvat inmitis Martis fugitare catervas,

      Cum graviora mihi bella Cupido paret?

Si neque lunatis volui me credere castris?

      Nam satis hac pugna est dimicuisse mihi.

5

O quantum satius forti succumbere bello,

      Quam sic ignavi tabe perire mali!

Nec parere queo, vinclis constrictus amoris,

      Vectori, monitis, dulcis amice, tuis.

Infelix tali volui servire puellae,

10

      Morteque servitium durius usque pati.

Ipse meum flava percussit harundine pectus,

      Contorsitque faces insidiosus Amor.

Plumbea Flamettae praefixit corda sagitta,

      Vnde fit ut nullis ardeat illa focis.

15

Nec cura hanc tenet ulla mei, sed spernit amorem;

      Me fugit ut rapidos hirta capella lupos,

Vt fugit hircanas nemorosa per avia tygres

      Cervus, ut accipitrem cypria vitat avis.

Candida nam teneris ludit cum virgo puellis,

20

      Additur, heu, tantis mater iniqua malis!

Ah quotiens nobis clausit stomachosa fenestras,

      Me quoque praesente hanc non sinit ire foras.

Desine victa situ, mater, turpique senecta,

      Flamettae ne sis insidiosa tuae.

25

At te mille proci quondam petiere protervam,

      Ante tuos postes maxima rixa fuit.

Sic fraudas miserae tempus iuvenile puellae:

      Cur natura sibi quae dedit ipsa rapis?

Non est flagitium teneras adamare puellas,

30

      Dedecus haud Veneri est tempora prima dare.

Conveniuntque graves mores gravioribus annis,

      Hoc fateor: senibus turpe daretur amor.

Nunc amet haec, vel se tantum patiatur amari;

      Me semper pura noscet amare fide.