1. ad Laurentium Medicem

Laurenti Medices, lydi spes certa leonis,

      Hoc tibi devotum suscipe laetus opus.

Exiguo quamvis teneros ludamus amores

      Carmine, nec grandis spiritus in ore sonet,

5

Attamen inserui nonnumquam seria ludis,

      Ne levis ex omni parte libellus eat.

Et licet angusta modularer carmen avena,

      Saepe pater tuus est et mihi dictus avus.

Hunc tu si dignum medicos habitare Penates

10

      Duxeris, atque tuos inter habere libros,

Tunc mala vesani contemnet scommata vulgi,

      Et medica vivet tutus in arce diu.

Sin castigatas penitus non impleat aures

      Atque aliquo infirmus claudicet ille loco,

15

Ignoscas, oro, nimium iuvenilibus annis,

      Et tantum ingenii semina cerne mei.

Nam mihi quinta licet vixdum contingere lustra

      Vitae, et iam nobis excidit istud opus.

Quid si pegaseo nitidus se in fonte libellus

20

      Abluit, et nostri si placuere sales,

Tunc dabit ingenio haec tantas fiducia vires,

      Vt tentem altiloquo grandia ferre pede.

Per te, Laurenti, laurus parnasia floret,

      Cum faveas doctis doctus et ipse viris.

25

Praestitit hoc Petri et magni clementia Cosmi

      Semper ut egregios tollat ad astra viros.

Sic Medicum toto nomen celebrabitur orbe,

      Nec finem imponet laudibus ulla dies.