Ugolino Verino epigrammata 7, 17

Testo base di riferimento: F. Bausi, 1998

Cura dell'edizione digitale: Ketty Peruch


17. in honorem beati Zenobii episcopi florentini

Etruscae antistes colitur Zenobius urbis;

      Ista Fluentinis est celebranda dies.

Hic Augustini comes Ambrosiique sodalis,

      Ingenio clarus, clarus et eloquio.

5

Legatum hunc Damasus Bisanti misit ad arcem,

      Cum getico arderent dardana tecta rogo,

Arrius ausonias cum tanquam pestis in urbes

      Serperet eclesiae dira venena vomens.

Ast opere et sermone potens Zenobius omnem

10

      Pestem exturbavit finibus Italiae.

Non aliter caelo nubes Aquilone sereno

      Pelluntur, nitido fulget et axe dies;

Sic tunc alma fides Christi candore nivali

      Enituit, nullis commaculata notis.

15

Foelix o nimium, Florentia, praesule tanto!

      Pastoris mores nunc imitere tui.

Vndecies centum orator Zenobius annos

      Mitigat irati numina lesa Dei,

Vt patriae parcat venturosque arceat hostes,

20

      Peccantis populi nec meminisse velit.

Innumeris erepta malis, Florentia servat

      Ius libertatis, servat et imperium.

Crimina nostra preces vincunt; ad culmina ventum est

      Nequitiae; iam iam certa ruina manet.

25

Deseret iratus periturum pastor ovile,

      Ne frustra ingratis sedulus oret opem.