12. cantus in solemnitate Spiritus Sancti

Mane erat et nullae turbabant aethera nubes,

      Intonuit leva cum Deus axe poli,

Candida cum caelo venit delapsa columba,

      Cuius lingua micans fulguris instar erat.

5

Veridicos fudit rostris ardentibus ignes,

      Illuxit claro lumine totus apex.

Discipulos Christi lambens innoxia flama,

      Praescia complevit numine corda sacro.

Tunc sacra pandebant variis miracula linguis,

10

      Indocto fuerant qui prius ore rudes.

Qui, piscatores, Siriae vix flumina norant,

      Mox seriem aeterni praecinuere Dei,

Audacterque omnes demigravere per urbes

      Et severe sacrae relligionis agros;

15

Extremis quorum sonus est auditus ab Indis

      Et fines magni circuit occeani.

Non logyce gyros, non stoyca tela verentes,

      Flumina socratici non timuere libri,

Numine sed pleni veram docuere salutem

20

      Et sacrosanctam constituere fidem.

Salve, festa dies, vel luce sacratior omni,

      Qua diffusa Dei est gratia tanta viris!

Tertia de caelo aeterni persona Tonantis

      Innocuo sacros imbuit igne patres.

25

Sunt tres personae distincto nomine, et idem

      Est Deus: est Natus, Spiritus estque Pater.

Omnipotens pariter, pariter sine fine, sine ortu;

      Tris merito indictum est nos celebrare dies.

Qui cupis ergo capax divini muneris esse,

30

      Emundes sordes nequitiamque prius,

Vt pura eniteant coelesti pectora regi,

      Offendunt quoniam sordida tecta Deum.

Atria purpureis ornantur picta tapetis:

      Principis adventu est anxia tota domus.

35

Spiritus at sanctus, terrae caelique creator,

      Qua pompa a nobis accipiendus erit?

Quem non tota capit tam vasti machina mundi,

      Mundi corda tenent hunc aliquando viri.

Mortales moveant argentea dona tyrannos;

40

      Sydereo dentur pectora casta Deo.

Ergo sacrum quisquis sceleratus leserit ignem,

      Perpetuo infoelix igne cremandus erit.