8. gratulatio de liberatione captivitatis pactianae
et de clementia Senatus florentini,
ad Bernardum Adimarium

Non ita sanctorum gavisa est turba parentum,

      Evulsae inferni cum cecidere fores,

Cum solis radios ipsumque videre Tonantem

      Contigit, et caecum deseruere Caon,

5

Quam modo carceribus laetata est Pactia proles

      Exempta ac superis reddita luminibus.

Sic perhibent fractis gavisum Thesea vinclis

      Cum stygio Alcides traxit ab amne canem.

Iure pium laudant Medicem mitemque Senatum,

10

      Quod fuerit clemens hostibus ille suis.

Lubrica sors hominum attollit reprimitque vicissim

      Imperium et volucres imperiosa rotas.

Disce modum in rebus iam nunc servare secundis:

      Et foelix cum sis, tu miser esse potes.

15

Nec vos concutiat vultu Fortuna minaci:

      Non semper nigris Africus urget aquis.

Interdum spirare Aquilo solet axe sereno,

      Pellit et adverso flamine saepe Notos.

Nec vos, Italiae profugi, quod linquitis oras

20

      Terreat: est alibi vestra petenda salus.

Mitigat ipsa dies irati corda leonis;

      At non flectentur pectora blanda virum?

Quod si etiam reditum in patriam Fortuna negarit,

      Iacturam brevis hanc temporis esse reor.

25

Nil desperandum, sed suplice voce rogandum:

      Principis assidua flectitur ira prece.