2. ad librum suum merito festinantem ire
in Pannoniam, ut requirat illic quosdam amicos

Festinas merito fugere hinc ad regia tecta,

      Adriaci nec te territat unda maris.

Ire simul cuperem, sed me charissima coniunx,

      Me dulces nati, parve libelle, tenent.

5

Indixere sacris proceres fera bella Camenis,

      Vt sit eis nostra nullus in urbe locus.

I, pete magnifici sublimia tecta Mathyae;

      Quis tibi sub tanto rege timendus erit?

I cito, ne dominum videas indigna ferentem,

10

      Cui iam Carliados fama sonora nocet!

Franciscum Arragonem primum salvere iubeto:

      Huic dices domini nomen et unde venis.

Moxque colocensis vises antistitis aedes:

      Tam longae huic dices quae tibi causa viae est.

15

Bandinum inquiras, veterem fidumque sodalem;

      Hunc adeas; gremio te geret ille suo.

Praeterea multos, quorum tibi nomina dixi,

      Alloquere, et prompti posce favoris opem.

Ceu pestem fugias indocti limen avari;

20

      Fontibus ex istis cuncta venena fluunt.