Ugolino Verino epigrammata 2, 43

Testo base di riferimento: F. Bausi, 1998

Cura dell'edizione digitale: Ketty Peruch


43. omnia sunt caduca in vita praesenti,
excepta anima, quae est immortalis

Haec, quicunque vides, tenuem vertentur in auram,

      Consumpta in cinerem vertet et atra dies.

Quid iuvat, heu, frustra tanto indulgere labori?

      Sola anima aeterna est solaque morte caret.

5

Quaerit avarus opes, cupit ambitiosus honores;

      In Venerem hic putris, deditus ille gule est.

Non ne furor magnus, non haec dementia summa est,

      Vt credas aurum vilius esse luto?

Quid potes equiperare animae? Non sydera coeli,

10

      Et siquid coelo pulchrius esse potest.

Quam formosa animae est speties, coelestis imago!

      Et tamen hanc multi labe perire sinunt.