22. Ad Marcum Iacobum de Dabno castellanum Cracoviensem

Dabnigena arthoe regionis gloria prima

      Cuius ingenio publica nixa salus

Hactenus invicti fortunam respice regni,

      A te que suplex iure precatur opem

5

Magnanimeque petit dextre virtute levari

      Cum velut inflexo poplite pene cadat.

Iam pridem novit dubiis agitata periclis

      Quid valeas armis quid ratione potes

Et quantum de te possit sperare fatentur

10

      Temporis exacti splendida facta tua.

Sed nunc consilio magis et virtute levanda

      Preteritis instant cum graviora mala.

Intumet occeanus violentaque bella minatur

      Hinc ubi perpetue federa pacis erant,

15

Illinc Danubii non mitior unda tumescit

      Imminet et nostris ambitiosa bonis,

Nec leviora istis Scithyci parat ira tumultus

      Et nostra hostili iam tenet arva pede.

Ante alios regi merito tua proxima cervix

20

      Per quam tam vastum substineatur onus.

Concipe consuetos animos et pectore forti

      Qua magis infestus advenit amnis eas,

Exemploque tuo desint trepidare minores

      Et servent patrie remque decusque sue.

25

Vidi ego quid fuerat pridem sanabile vulnus

      Postmodo sanandum mellius artis ope.

Et novus exigua restinguitur ignis ab unda,

      Spernit et ingentes multiplicatus aquas,

Non dum vulneribus serum est adhibere medentem.

30

      Flammaque non multa sparsa quiescet aqua

Tu modo consilio forti nutantibus adsis

      Et durum errantis dirige navis iter.

Fracta erat adversis Romana potentia rebus

      Et potuit Peno subdere colla duci.

35

Sed Fabius victis aliis formidine multa

      Restituit patrie rapta decora sue.

Fecerat hoc ipsum Gallorum cede Camillus

      Et novus exusta conditor urbe fuit.

Tu quoque qui cunctos merito precellis honore,

40

      Nec cedis Fabio corpore nec animo,

Quicquid agant alii patriis occurre periclis

      Parque tuis animis agrediaris opus.

Servator patrie toto celebraberis orbe

      Inferiorque tua laude Camillus erit.