123. in Ianum sacerdotem crebro spuentem

Siccius Ethneo guttur tibi, Iane, camino

      Et sicca Ethneo pumice lingua magis;

Attamen estive citius numerentur ariste

      Quam quotiens h ore conspuis in spacio.

5

Sed cum nulla solum contingat gutta salive

      Nec sputa nec signum conspiciatur humi,

Aut quasi divinum subito raptatur in auras

      Omne quod in terram tu spuis ore sacro;

Aut viscosa cadunt in te excrementa salive;

10

      Aut nihil aut animam te puto conspuere.